W czasach miłości do pieniędzy i pięknych gadżetów, w dobie pogoni za szczęściem materialnym i za gigantyczną chęcią posiadania, za szybkością i powierzchownością relacji, czymś wyjątkowym i niespotykanym są inni od innych, ciekawi ludzie. Właśnie miałam przyjemność zjeść z kimś takim śniadanie i bez wątpienia było to śniadanie z ciekawym człowiekiem. Kim jest według mnie […]
Nowy Rok już za nami. Nowe plany, postanowienia, marzenia, projekty, realizacje. Biorę się z nimi za bary i wśród wielu moich noworocznych postanowień mam jedno – więcej czytać. Czytać: biografie (moje ukochane), poradniki i inne, które mnie wzbogacą, zainspirują, dodadzą skrzydeł i skierują na odpowiednie tory. Mam taką jedną właśnie przed sobą, którą czytam powoli
Dokładnie tak. Co masz zrobić jutro zrób dziś! Cieszmy się z małych rzeczy. Nauczmy się je doceniać, bo z nich właśnie składa się nasze życie. Ja cieszę się z pięknego dnia, wygranej sprawy, nowych projektów, a przede wszystkim z ludzi (i z ludźmi), którymi się otaczam. Super ludzie wokół to najlepsze, co mnie w życiu
Ostatnio, w wyniku osobistych doświadczeń, zaczęłam się zastanawiać – dlaczego jesteśmy dla siebie takimi wilkami? Dlaczego tak boli sukces innych? Dlaczego tak bardzo przeszkadza to, że inni wykonują swoją pracę z uśmiechem? Że chce im się chcieć, że uparcie i konsekwentnie dążą do wyznaczonego celu? Człowieku – wilku…obudź się. Przejrzyj na oczy. Przetrzyj je z
„Dla Klientów największe znaczenie ma komunikacja – czyli umiejętność słuchania i mówienie jednym językiem…” przeczytałam właśnie w pewnej mądrej książce o zarządzaniu kancelarią. Czasami faktycznie mam z tym problem, szczególnie gdy muszę posługiwać się pojęciami stricte prawniczymi, które na dodatek nijak się mają do tak pożądanej dla czystości języka wykładni literalnej. To rzecz o mówieniu.
Tak się ostatnio czuję. Ile bym nie „przebiegła” tyle samo przede mną. Dzisas. Też tak macie? Zastanawiam się, czy to koniec roku, czy te zwariowane, bezlitosne czasy. Wszystko ma być na cito, ba! Na wczoraj. W pierwszej, nie w drugiej, nanosekundzie. Ostatnio złapałam się na tym, że wkurzyła mnie zbyt długo otwierająca się strona internetowa.
Ci co mnie znają wiedzą, że jestem osobą z 1000000 pomysłów, z chęcią ich realizacji, mającą w sobie energii na 5 osób, gotową do działania i działającą. Jakiś czas temu jednak zaczęłam się zastanawiać, czy to na pewno zawsze jest OK. Czy działa in plus. Czy aby dobrze wykorzystuję swoją energię, której może i jest
Biję się w pierś. Zdarza mi się wchodzić komuś w słowo, czy też mówiąc wprost -przerywać. Walczę z tym jak mogę, bo to po prostu niegrzecznie (a w pracy adwokata wręcz nieprofesjonalne), ale czasem to silniejsze ode mnie. Po co masz kończyć, skoro i tak wiem, co chcesz powiedzieć. A i tak ja mam rację.
Tak się składa, że żyjemy w bardzo egoistycznej rzeczywistości. Daj, daj, daj! Należy MI się. No właśnie. Czy wszystko właśnie MI się należy? Myślę, że tak bardzo jesteśmy skoncentrowani na sobie, branie tak bardzo weszło nam w krew, że dawanie w ogóle nie przychodzi nam do głowy, nie przebiega przez naszą myśl nawet przez nanosekundę.
W czasach nielimitowanego praktycznie Internetu, doby „copy paste”, czy jak kto woli „ctrl c i clrl v”, dostęp do wszelkich treści jest wręcz nieograniczony. Czy to oznacza, że bez żadnych konsekwencji możemy „zaciągać” cudze treści i swobodnie je wykorzystywać? Odpowiedź chyba jest jednoznaczna. NIE. W czasach, kiedy nieustannie inspirujemy się wszystkim i wszystkimi, a źródeł
