Tak się ostatnio czuję. Ile bym nie „przebiegła” tyle samo przede mną. Dzisas. Też tak macie? Zastanawiam się, czy to koniec roku, czy te zwariowane, bezlitosne czasy. Wszystko ma być na cito, ba! Na wczoraj. W pierwszej, nie w drugiej, nanosekundzie. Ostatnio złapałam się na tym, że wkurzyła mnie zbyt długo otwierająca się strona internetowa. […]
Ci co mnie znają wiedzą, że jestem osobą z 1000000 pomysłów, z chęcią ich realizacji, mającą w sobie energii na 5 osób, gotową do działania i działającą. Jakiś czas temu jednak zaczęłam się zastanawiać, czy to na pewno zawsze jest OK. Czy działa in plus. Czy aby dobrze wykorzystuję swoją energię, której może i jest
Biję się w pierś. Zdarza mi się wchodzić komuś w słowo, czy też mówiąc wprost -przerywać. Walczę z tym jak mogę, bo to po prostu niegrzecznie (a w pracy adwokata wręcz nieprofesjonalne), ale czasem to silniejsze ode mnie. Po co masz kończyć, skoro i tak wiem, co chcesz powiedzieć. A i tak ja mam rację.
Tak się składa, że żyjemy w bardzo egoistycznej rzeczywistości. Daj, daj, daj! Należy MI się. No właśnie. Czy wszystko właśnie MI się należy? Myślę, że tak bardzo jesteśmy skoncentrowani na sobie, branie tak bardzo weszło nam w krew, że dawanie w ogóle nie przychodzi nam do głowy, nie przebiega przez naszą myśl nawet przez nanosekundę.
W czasach nielimitowanego praktycznie Internetu, doby „copy paste”, czy jak kto woli „ctrl c i clrl v”, dostęp do wszelkich treści jest wręcz nieograniczony. Czy to oznacza, że bez żadnych konsekwencji możemy „zaciągać” cudze treści i swobodnie je wykorzystywać? Odpowiedź chyba jest jednoznaczna. NIE. W czasach, kiedy nieustannie inspirujemy się wszystkim i wszystkimi, a źródeł
Czasem potrzebuję go bardziej, niż kiedykolwiek. Czasem po prostu rzeczywistość przytłacza. Czasem bardzo. Może dlatego nie mam w domu telewizji, bo oglądanie jej nawet przez krótki czas działa na mnie destrukcyjnie. Brak kultury, brak klasy, brak umiejętności słuchania i uszanowania cudzych poglądów. Wszechobecny. To straszne, w jak ubogim Świecie przyszło nam żyć. Ubogim w wartości,
Jak to jest z wymówkami? Po prostu je kochamy! Tak, jak kochamy siebie. Któż bardziej pochyli się nad naszym losem, niż my sami-kto bardziej zapłacze nad tym, jak nam ciężko? (rodziców nie liczę;). A że nam ciężko, mamy ciężką pracę, ciężkie życie i w ogóle globalnie jest ciężko, tym łatwiej szukać nam wymówek, żeby czegoś
Wolne żarty! Przeczytałam dziś artykuł o tym, jak łatwa i przyjemna jest praca adwokata. Pisała go niestety osoba, która, nawet powierzchownie, nie zetknęła się z tym zawodem. Skąd ten śmiały wniosek? Otóż stąd, że prawnikiem jestem od spokojnie dekady, a zawód adwokata wykonuję od ponad 5 lat i widziałam już chyba wszystkie „blaski i cienie” tego
Zainspirowana Jasonem Huntem (kto z Was nie wie, kto to jest-zdecydowanie polecam sprawdzić:), zaczęłam się zastanawiać jak by to było gdyby nagle zdarzyło mi się znaleźć na bezludnej wyspie. Pół biedy, gdyby wyspa była ładna i słoneczna, piaseczek biały jak mąka, a wokół owocowy raj. Gorzej, gdyby nie było na niej jedzenia, było zimno, a
Jestem rozbitkiem na bezludnej wyspie – czyli jak przeżyć chwilę bez Iphona Read More »
Czyli o tym, że nie muszę siedzieć za biurkiem, żeby dobrze wykonywać swoją pracę. Czy naprawdę dobrego prawnika poznaje się po tym, jaką ma kancelarię? Że jak wchodzi się do biura, to pierwsze co widać to rzędy pracujących w pocie czoła aplikantów? Czy o kompetencji adwokata świadczy duże dębowe biurko, za którym siedzi, kiedy nas
